พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 5. อเจลกวรรค
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่า จะเคี้ยว จะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
9. ปณีตโภชนสิกขาบท
ภิกษุออกปากขอโภชนะอันประณีตมาเพื่อตนแล้วฉัน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่า จะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
10. ทันตโปนสิกขาบท
ภิกษุกลืนอาหารที่ยังไม่มีผู้ถวายให้ล่วงลำคอ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. รับประเคนด้วยตั้งใจว่า จะฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ทุก ๆ คำกลืน
โภชนวรรคที่ 4 จบ
5. อเจลกวรรค
1. อเจลกสิกขาบท
[169] ภิกษุให้ของเคี้ยวหรือของฉันแก่อเจลกปริพาชก หรือปริพาชิกาด้วย
มือตน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังให้ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อให้แล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
2. อุยโยชนสิกขาบท
ภิกษุผู้กล่าวชักชวนภิกษุว่า ท่านจงมาเถิด พวกเราจะเข้าไปบิณฑบาตในหมู่
บ้าน หรือในนิคม แล้วให้ทายกถวายหรือไม่ให้ทายกถวายแก่ภิกษุนั้นแล้วนิมนต์กลับ
ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 5. อเจลกวรรค
1. กำลังนิมนต์กลับ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนิมนต์กลับแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
3. สโภชนสิกขาบท
ภิกษุเข้าไปนั่งแทรกแซงในตระกูลที่มีคน 2 คน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
4. รโหปฏิจฉันนสิกขาบท
ภิกษุนั่งบนอาสนะที่กำบังในที่ลับกับมาตุคาม ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
5. รโหนิสัชชสิกขาบท
ภิกษุนั่งในที่ลับกับมาตุคามสองต่อสอง ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
6. จาริตตสิกขาบท
ภิกษุรับนิมนต์ไว้แล้ว มีภัตตาหารอยู่แล้ว ไม่บอกลาภิกษุที่มีอยู่เที่ยวสัญจรไป
ในตระกูลทั้งหลาย ก่อนเวลาฉันภัตตาหาร หรือหลังเวลาฉันภัตตาหาร ต้องอาบัติ 2
อย่าง คือ
1. ก้าวเท้าที่ 1 ล่วงธรณีประตู ต้องอาบัติทุกกฏ
2. ก้าวเท้าที่ 2 ล่วง(ธรณีประตู) ต้องอาบัติปาจิตตีย์
7. มหานามสิกขาบท
ภิกษุออกปากขอเภสัชเกินกว่ากำหนด ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
